काळजाची खुळी आस तू
भास तू, ध्यास तू, श्वास तू
काळजाची खुळी आस तू
आसवांना दिसू दे जरा
की निघालास जाण्यास तू
फार होतेय लडिवाळणे
खूप घेतोस रे त्रास तू
गुंतता मी गळाला तुझ्या
प्राक्तनाला मिळालास तू
दागिने अन्य काही नको
श्लेष, दृष्टांत, अनुप्रास तू
ओढ डोळ्यास का लागते
का मला वाटतो खास तू
कोण आहेस तू सांगना
धावते बोल प्राणास तू
चूक माझी अशी कोणती
“अभय” घेतोस वनवास तू
– गंगाधर मुटे
——————————-
रानमोगरा 