कान पकडू नये
आता कुणी कुणाचे कान पकडू नये
वादात या कुणीही सहसा पडू नये
ते दान का मिळाले? जे टाळले सदा
असले पुन्हा नव्याने सहसा घडू नये
शोधेन मीच माझा, रस्ता पुन्हा नवा
त्या मूक दर्शकांनी सहसा रडू नये
निद्रिस्त मीच केल्या माझ्याच जाणिवा
संवेदनेवरी या मीठ रगडू नये
कोणास कोण प्याले, कळतेच ना कधी
नातेच बाटलीशी सहसा जडू नये
म्हणतात वाहवा, व्वा! स्त्रीरम्य वेड ते
सच्चा विचार सहसा का आवडू नये?
सजतात रोज येथे कित्येक मैफ़िली
कोणास न्याय्य मुद्दा का सापडू नये?
झाले अता पुरेसे, ते बोलले बहू
बाळंत होत ना ती, चर्चा झडू नये
सोसून ऊन वारा, अंकूरतो अता
कोंबेजण्याच आधी सहसा सडू नये
आता कुठे जरासा झालोय मुक्त मी
पायास साखळ्यांनी परत जखडू नये
माझ्याकडे मुळीही किल्ल्या न शिल्लकी
माझ्याविना कुणाचे सहसा अडू नये
हे अन्न सात्त्विकाचे ये ’अभय’ भोजना
मंगल अशा प्रसंगी सहसा दडू नये
————-गंगाधर मुटे————–
……………………………………………………………….
काफिया : पडू
रदीफ : नये
लगावली : गागाल गालगागा गागाल गालगा
रानमोगरा 