दोन मूठ राख
अस्तित्वहीनाने एकदा
अस्तित्वाला आव्हान दिलं… म्हणालं
“तुला लोळवायला दोन घटका
पुरेशा ठरतील…. माझ्यासाठी”
अस्तित्व हसलं…… म्हणालं
“जिंकणे किंवा हरणे… दोनपैकी एक
काहीतरी नक्कीच करू शकेन मी….
पण तुझं काय?
तुला ना नांव, ना गांव… ना हात ना पाय
ना बाप …………………….. ना माय.
माझ्याशी दोन हात करण्यापूर्वी
माझ्याशी बरोबरी कर
अंधुकसं का होईना…
पण स्वतःचं अस्तित्व तयार कर…
आणि अभयपणे हे सुद्धा लक्षात घे की
मी संपलो तरी, मी नाहीच सरणार
माझी दोन मूठ राख तरी नक्कीच उरणार….!”
गंगाधर मुटे
………… **………….. **…………. **…………..**……..
रानमोगरा 
छान आहे…भावली