कान पिळलेच नाही

कान पिळलेच नाही


उपदेशाने कान कसे पिळलेच नाही
माझे बहिरेपण त्याला कळलेच नाही

निग्रहाचे धडे दिले विपरीत दशेने
पानगळीतही मग पान गळलेच नाही

वेदनांचा काढा मग गटागटा प्यालो
तेव्हापासून व्यथांनी छळलेच नाही

चिरंतन असती बोल संत साहित्याचे
अनीतीच्या शेकोटीत जळलेच नाही

श्रावणात घननिळे जरा पिघळले होते
पुन्हा त्यांचे थेंब कसे वळलेच नाही

जनसेवेचा प्रताप आणि ’अभय’ पुरेसे
शुभ्रकापड घाणीतही मळलेच नाही

                                 गंगाधर मुटे

……………………………………………
(वृत्त – मात्रावृत्त )
…………………………………………..